Search

Καλωσορίσατε στο Όγδοο ... Θαύμα

Θέματα σχολικής ζωής

17 Δεκεμβρίου 2013

4ο Θερινό Σχολείο Νεανικής Επιχειρηματικότητας 2013




Το Θερινό Σχολείο Νεανικής Επιχειρηματικότητας (Youth Entrepreneurship Summer School - YES) είναι το πρώτο θερινό σχολείο επιχειρηματικότητας που διοργανώνεται από Ελληνικό Πανεπιστήμιο και απευθύνεται σε μαθητές λυκείου.
Διοργανώθηκε για 4η συνεχή χρονιά (24/06/2013 – 11/07/2013) από το τμήμα Διοικητικής Επιστήμης & Τεχνολογίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Έχει ως στόχο να αναδειχθεί η νεανική καινοτομία και επιχειρηματικότητα και να εκπαιδευτούν οι μαθητές λυκείου στη δόμηση ενός επιχειρηματικού πλάνου και στην πιθανή υλοποίηση μιας επιχειρηματικής ιδέας.
Το σχολείο μας εκπροσωπήθηκε από την μαθήτρια Ιωάννα Κολάι της Γ’ τάξης. Η Ιωάννα πέτυχε στις εισαγωγικές εξετάσεις του προγράμματος και της χορηγήθηκε υποτροφία παρακολούθησης. Παρακολούθησε με απίστευτο ενθουσιασμό και ζήλο το πρόγραμμα και ως αποτέλεσμα η ομάδα της κέρδισε τη 2η θέση στον τελικό διαγωνισμό.
Το 8ο Γενικό Λύκειο Αθηνών ευχαριστεί θερμά την Ιωάννα, που εκπροσώπησε και τίμησε με την επιτυχία της τη μακρά ιστορία του σχολείου μας.



Μιχ. Κοντόπουλος
Καθηγητής ΠληροφορικήςΠΕ19


24 Νοεμβρίου 2013
Τι μας χρειάζονται τα αρχαία;
Kάποιες σκέψεις για το βιβλίο της Jacqueline de Romilly «Τι Πιστεύω»


Πόσες φορές, στ’ αλήθεια, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τις προφανείς δυσκολίες εκμάθησης των αρχαίων ελληνικών δεν έχουμε αναρωτηθεί για την χρησιμότητά τους;
Ας αφήσουμε καλύτερα να μιλήσει γι’ αυτό μια μεγάλη ελληνίστρια που αφιέρωσε την ζωή της και την σκέψη της στην μελέτη και διδασκαλία των αρχαίων κειμένων, τα οποία με την δύναμή τους και το ζωογόνο φως τους αποτελούν διαχρονικό γνώμονα διαμόρφωσης στάσης ζωής, ποιότητας και κυρίως πολιτισμού. Προλογίζει η μεταφράστρια Σώτη Τριανταφύλλου.

«Το σύντομο αυτό βιβλίο γράφτηκε το 1974 και εκδόθηκε στην Γαλλία μετά τον θάνατο της συγγραφέως το 2010. Για την ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγύ το «Τι Πιστεύω» ήταν μια απόπειρα να κατανοήσει την κρίση στην παιδεία, την κοινωνική κρίση και την κρίση αξιών μετά από τα γεγονότα του Μάη του1968 στο Παρίσι. Πλανάται ένα ερώτημα: Πώς θα εμπλουτίσουμε τη νεωτερικότητα; Πώς θα συνδυάσουμε το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον; Ως ιστορικός η Ζακλίν ντε Ρομιγύ πιστεύει ότι η γνώση και η μεταβίβαση της ιστορικής εμπειρίας είναι απαραίτητες για την συγκρότηση ενός νέου ανθρωπισμού. Μακριά από κάθε πολεμική, διαπιστώνει τα λάθη της σύγχρονης παιδείας - την απομάκρυνση από τον ορθολογισμό, τον εκχυδαϊσμό της γνώσης, την ισοπέδωση και την υπερπολιτικοποίηση του ακαδημαϊκού χώρου - και καλεί σε μια ειρηνική επανάσταση. Μια επανάσταση εναντίον της βαρβαρότητας, της περιφρόνησης της ομορφιάς, του σκοταδιού με το οποίο απειλεί τον κόσμο μας ο εξτρεμισμός.» 
Γράφει λοιπόν η μεγάλη ελληνίστρια  συνοψίζοντας:
Τελικά, η εμπειρία μου ως ελληνίστριας, πίσω από την οποία κρύβομαι, παραμένει η συνολική μου εμπειρία. Η ζωή μου συνυφαίνεται με τη δουλειά μου και όσα πιστεύω συνυφαίνονται με όσα διαβάζω. Γιατί όμως δίνω τόση σπουδαιότητα στα ελληνικά κείμενα και γιατί τα θεωρώ κατάλληλα να μας βοηθήσουν στη σημερινή κρίση; Γιατί άραγε;
Προσπαθώ να είμαι ειλικρινής και σαφής. Τα ελληνικά κείμενα συνιστούν έναν δρόμο ανάμεσα σε άλλους.
Γιατί όμως να επαινώ το παρελθόν αφού τελικά διαβάζω το παρόν; Για έναν απλό λόγο: η απόσταση που μας παρέχουν τα κείμενά του κάνει ευκολότερη την ερμηνεία του παρόντος. Η συνάντηση με το ελληνικό παρελθόν μας βοηθάει, μας καθησυχάζει, μας διεγείρει. Αυτή είναι τουλάχιστον η δική μου εμπειρία.
Δεν πρόκειται μόνο για ό,τι μπορεί να κομίσει μια τυχαία συνάντηση. Οι Έλληνες είχαν μια κοσμοθεωρία, ένα διακριτικό γνώρισμα: πήγαιναν κατευθείαν στην ουσία, αναζητούσαν τη γενικότερη αιτία, τη μεγαλύτερη εικόνα, τη διαδρομή των γεγονότων και τα ίχνη του. Ήταν πράγματι ευκολότερο γι’ αυτούς απ’ όσο είναι για μας: ο κόσμος τους ήταν απλούστερος από τον δικό μας. Αλλά είχαν περισσότερη διάθεση, επιθυμία και φιλοπονία από μας - γι’ αυτό η επιτυχία τους είναι μοναδική. Η απόσταση που ήξεραν να παίρνουν από τα γεγονότα, και που είναι έκδηλη στα έργα τους, προστίθεται στην απόσταση του χρόνου και συνεισφέρει στον πολλαπλασιασμό και στον εμπλουτισμό αυτών των συναντήσεων που μου φαίνονται πολύτιμες. 
Στον περίπλοκο κόσμο μας που αλλάζει απειλητικά, δεν μπορούμε να επικαλεστούμε τη δική τους σοφία. Η σοφία των Ελλήνων αντιστοιχούσε στα μέτρα των Ελλήνων. Πιστεύω όμως ότι έχουμε μεγάλη ανάγκη, επείγουσα ανάγκη, να πάρουμε απόσταση από τα πράγματα με οποιονδήποτε τρόπο μπορούμε.



 Μόνο έτσι πιστεύω ότι θα σταματήσουμε αυτή την ανήσυχη βιασύνη που μας παρασύρει∙ μόνο έτσι θα βρούμε την αθωότητα του παρόντος. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τις σκληρές δοκιμασίες, την απομόνωση, την υπερβολική εξειδίκευση, την πληθώρα των θεωριών και τη δύναμη της προπαγάνδας ώστε να ξαναβρούμε την αναπνοή μας και να δούμε προς τα πού πηγαίνουμε. Μόνο έτσι θα ξαναβρούμε πίσω από ταξινομήσεις και ετικέτες, κάτω από τα αδιαφανή μας πρόσωπα και το λεξιλόγιο της μόδας, εκείνο το ανθρώπινο στοιχείο που αποτελεί τη βάση κάθε συμφωνίας και χωρίς το οποίο δεν υπάρχει βιώσιμο μέλλον.
Δεν εκφράζω πικρία, εκφράζω ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ.


 
Επιμέλεια Νανίνα Κοντού

___________________________________________________________________________
2 Νοεμβρίου 2013
28η Οκτωβρίου 2013
Μια γιορτή με συγκίνηση, αλλά και με … άποψη

Ο φετινός εορτασμός της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 κάθε άλλο παρά τυπικός και ουδέτερος ήταν. Είχε θέση. Η ιστορία αφυπνίζει. Είχε συγκίνηση. Μίλησε για τα πάθη των ηρώων κι άφησε τους αμάχους να περιγράψουν τις θηριωδίες που τους σημάδεψαν. Είχε άποψη. Στάθηκε απέναντι στο νεοναζισμό και στη βαρβαρότητά του.


Μαθητές, γονείς και δάσκαλοι μέσα σε μια έντονα φορτισμένη ατμόσφαιρα παρακολούθησαν με προσοχή τα κείμενα και τις προβολές. Συγκλονιστικές ήταν οι μαρτυρίες των επιζώντων από τις σφαγές των Γερμανών στο Κομμένο Άρτας, στο Δίστομο και στα Καλάβρυτα. Το μικρό αφιέρωμα σε κάποιους από τους χιλιάδες ήρωες της Εθνικής Αντίστασης μίλησε στις ψυχές. Η προβολή με θέμα τη σύγχρονη επανεμφάνιση του ναζισμού, σίγουρα προβλημάτισε.


 Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν σίγουρα όταν η Γ΄ Τάξη, άρχισε να τραγουδά «Τι ωραία που είναι η αγάπη μου» σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη και στίχους  Ιάκωβου Καμπανέλη. Και ενώ στην οθόνη προβάλλονταν σοκαριστικές φωτογραφίες από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, σύσσωμο το θέατρο σηκώθηκε όρθιο και άρχισαν όλοι μαζί  να τραγουδούν τους συγκλονιστικούς στίχους, συμμετέχοντας σε ένα δρώμενο που σίγουρα θα μείνει αξέχαστο για καιρό.



Οι μαθητές που συμμετείχαν στη διοργάνωση της φετινής γιορτής μας είχαν κάθε στιγμή συναίσθηση του ρόλου που καλούνταν να διαδραματίσουν. Και όπως πάντα, έπαιξαν σε
πολλά … επίπεδα και για μια ακόμα φορά δίδαξαν με την προσφορά και τον συντονισμό τους τη δύναμη της συνεργασίας!!!


 Έπρεπε η εκδήλωση να πετύχει τους στόχους της. Έτσι λοιπόν: Η αίθουσα του θεάτρου καθαρίστηκε και στολίστηκε με συνθήματα και ζωγραφιές που εμπνεύστηκαν οι καλλιτέχνες μας. Οι τοίχοι στους ορόφους του σχολείου γέμισαν με πρωτοσέλιδα από τον «Πολεμικό Τύπο» της εποχής 1940-1945. Πλούσιο φωτογραφικό υλικό, που αναδείκνυε τις θηριωδίες του τότε και του σήμερα, προβλήθηκε σε μεγάλα χάρτινα πανό. Τα παιδιά που διάβασαν τα κείμενα και απήγγειλαν  τα ποιήματα καθήλωσαν το ακροατήριο, άλλοτε με την επιβλητικότητα και άλλοτε με την ευαισθησία της φωνής τους. Χωρίς δε την βοήθεια και την τεχνική υποστήριξη που προσέφεραν οι δαιμόνιοι γνώστες της τεχνολογίας, τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο!

Αξίζει, τελειώνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση, να παραθέσουμε τους προβληματισμούς που διατύπωσε ο Μανόλης Γλέζος, στο δίτομο έργο του για την Εθνική Αντίσταση, ένα μήνυμα που απετέλεσε και τον Επίλογο της γιορτής μας:
« Τι έφταιξε, τι δεν κάναμε, τι έπρεπε να πράξουμε για να μη φτάσουμε στο σημείο να απειλείται και πάλι η ανθρωπότητα από την παγκοσμιοκρατία, που αφαιρεί τα αναφαίρετα δικαιώματα πολιτών, εθνών και λαών; Από έναν αυτοκαταστροφικό πόλεμο;
Σε τι λαθέψαμε, ώστε αντί για την αυτοδιάθεση των λαών που οραματιστήκαμε ως απάντηση στα ολοκληρωτικά δόγματα του ναζισμού, να κυβερνά μάλιστα αυτή τη φορά τις τύχες του κόσμου η παγκοσμιοκρατία; …… το παγκόσμιο κράτος της οικονομικής, πολιτικής, πολιτιστικής ολιγαρχίας και στρατιωτικής δύναμης;
Πώς έγινε και οι λαοί παραμερίστηκαν και αγνοήθηκαν; 
Αφού γνωρίζουμε ποιοι είναι οι αίτιοι για τους κινδύνους που απειλούν την ανθρωπότητα γιατί τους ανεχόμαστε; Ως πότε θα αντέχουμε να κυβερνά τις τύχες του κόσμου η βία, τα βασανιστήρια, ο τρόμος και ο πόλεμος, το δίκιο του ισχυρού; »



Τα βίντεο της γιορτής μας, που τόση αίσθηση έκαναν, θα ανεβούν προσεχώς στην ιστοσελίδα του σχολείου μας.
Β.Τ.
Φωτογραφίες από τη γιορτή:





______________________________________________________________________________

3 Οκτωβρίου 2013
Το καινούριο σχολείο
Ύστερα από εννιά χρόνια εκπαίδευσης στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο έφθασε η στιγμή να φοιτήσουμε στο Λύκειο. Έτσι λοιπόν μεταφερόμαστε σ'ένα άλλο κτήριο, με καινούριους καθηγητές και μαθήματα, αντιμέτωποι με νέο τρόπο οργάνωσης της διδασκαλίας και με ένα ολότελα άγνωστο εξεταστικό σύστημα! 

Ο Διευθυντής μας καλωσορίζει και μας ανακοινώνει τους κανόνες του σχολείου. Φαίνεται ευγενικός και άνθρωπος με οργανωτικές ικανότητες. Μετά τη διανομή των βιβλίων φεύγουμε αρκετά προβληματισμένοι από τον μεγάλο αριθμό τους και τους περίεργους τίτλους τους. 

Την επόμενη ημέρα αντίθετα κυριαρχεί ένταση στους πελώριους διαδρόμους από τους παλιούς μου συμμαθητές, που είναι ανυπόμονοι να μοιραστούμε τις καλοκαιρινές μας περιπέτειες. Ακολουθεί η πρώτη γνωριμία με τους καθηγητές. Εκείνοι μας αγχώνουν με τις απαιτήσεις που έχουν, αλλά και με τις επαναληπτικές ασκήσεις που έχουν ετοιμάσει.

Παρόλο που είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα ξεκούρασης, νιώθω ενθουσιασμένη με το καινούριο σχολείο, αλλά πιο πολύ με τη σκέψη ότι φέτος βρισκόμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην ενηλικίωση και στην αποφοίτησή μας!

Ελπίζω αυτός ο χρόνος να μη με φέρει αντιμέτωπη με μεγάλες δυσκολίες, αλλά να κυλήσει γρήγορα και ευχάριστα!
Εύα Γκαλονάκη
Α΄1


Πρωτάκια στο ... Λύκειο!
Από τη δεύτερη κιόλας μέρα επιστροφής μας στα θρανία, είναι δύσκολο να διαμορφώσουμε μια πρώτη εικόνα για το καινούριο σχολικό περιβάλλον. Από την είσοδό μου στην κεντρική πόρτα, αλλά και στις αίθουσες , ξεχνώ κάθε τι που μου θυμίζει Γυμνάσιο. Οργάνωση, λειτουργία, κοινόχρηστοι χώροι και εργαστήρια "αποπνέουν" άρωμα Λυκείου! 

Οι καθηγητές, έμπειροι στα λυκειόπαιδα, έχουν τον τρόπο να μας μεταφέρουν άμεσα και γρήγορα στο κλίμα, αλλά και να μας λύσουν τις απορίες σχετικά με την οργάνωση και τους στόχους του "Νέου Λυκείου" , καθώς και με το σύστημα των προαγωγικών εξετάσεων που άλλαξε, κύριο θέμα συζήτησης μεταξύ μας.

Οι πρώτες γνωριμίες των δασκάλων μας με τα τμήματά τους, αφορούν στα δικαιώματα, τις υποχρεώσεις και τα καθήκοντά μας ως μαθητές, και ενώ εμείς προσπαθούμε να προσαρμοστούμε ...  τα μαθήματα φουντώνουν. 
Έκθεση, Μαθηματικά, Φυσική, Ιστορία! Και να το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας!

Ωχ! το διάβασμα άρχισε απότομα ...

Εβελίνα Γκιμούση
Α΄ 1


Μια καινούρια αρχή
Η πρώτη ημέρα στο Λύκειο είναι σημαντική, όσο είναι άλλωστε και η κάθε "πρώτη φορά" σε οτιδήποτε. Με τον καιρό μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε, θέτουμε στόχους. Λέμε στον εαυτό μας πως πρέπει να γίνουμε καλύτεροι ή έστω να προσπαθήσουμε . Καλύτεροι όχι μόνο σαν μαθητές, αλλά πρωτίστως σαν άνθρωποι! Να αλλάξουμε τις κακές πλευρές του χαρακτήρα μας, να διορθώσουμε ελαττώματα, ν' ανοίξουμε το μυαλό και τις καρδιές μας! 

Τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Από τη μια νιώθω χαρά και ενθουσιασμό, γιατί είδα ξανά τους παλιούς συμμαθητές μου, έκανα νέους, γνώρισα καινούριους καθηγητές και γιατί ξεκίνησε το σχολείο, που μου είχε λείψει αρκετά! Από την άλλη αισθάνομαι άγχος και αγωνία. Φοβάμαι. Άραγε θα τα καταφέρω; Το ξέρω πως για να πετύχω τους στόχους μου, χρειάζεται προσπάθεια, σκληρή δουλειά και αφοσίωση.

Δεν είναι μόνο τα μαθήματα που με απασχολούν ή το νέο εξεταστικό σύστημα, που δεν το έχω εξάλλου καλά καταλάβει. Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα είναι πολλά. Η οικονομική κρίση, η φτώχεια, η ανεργία, οι διαμαρτυρίες, οι απεργίες βρίσκονται στο μυαλό μου και με απασχολούν. Τι κρύβει άραγε το μέλλον για μας τα νέα παιδιά; Ζούμε σε εποχές που ισοπεδώνουν τους ανθρώπους, μα και που μπορεί να οδηγήσουν σε κάτι νέο! Άραγε το σχολείο τώρα που μεγαλώσαμε και σκεπτόμαστε και ανησυχούμε, με ποιο τρόπο θα σταθεί πλάι μας; 

Εύχομαι η Ελλάδα να ξεπεράσει τα σοβαρά προβλήματά της, μα θέλω να ελπίζω και σε κάτι πιο ρεαλιστικό. Μέσα στο νέο σχολείο, στο Γενικό Λύκειο, όλοι μαζί, σαν μια κοινότητα που είμαστε, θα' θελα να καλλιεργήσουμε την ψυχή μας, να δώσουμε μια διέξοδο στα όνειρά μας και, παρά τον φανατισμό και τη μισαλλοδοξία που επικρατούν γύρω μας, να μάθουμε πώς να μένουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ!!!

Λιουμπόβ - Αγάπη Βασιλίσιν
Α΄ 1



_______________________________________________________________________________
18 Φεβρουαρίου 2013
Το πρόβλημα της σχολικής βίας

Εκδηλώσεις βίας στην σχολική κοινότητα, εκφρασμένες με διάφορες μορφές, έχουν παρατηρηθεί από πολύ παλιά.  Βία λεκτική, σωματική, σεξουαλική, ενέργειες συχνά εγκληματικές, δεν αποτελούν φαινόμενα νέα, αλλά παίρνουν στις μέρες μας διαστάσεις ανησυχητικές. Άλλοτε πάλι η επιθετικότητα έχει ως στόχο τις σχολικές εγκαταστάσεις, τη σχολική περιουσία και τον περιβάλλοντα χώρο.


Αν στρέψουμε την προσοχή μας ο καθένας στο δικό του σχολικό περιβάλλον, θα διαπιστώσουμε ότι όλοι κάπου κάποτε γίναμε μάρτυρες τέτοιων φαινομένων. Τις περισσότερες φορές είδαμε τη βία να εκδηλώνεται μέσα από τη φυσική δύναμη που μπορεί να είχε ένας συμμαθητής μας και την οποία άσκησε σε βάρος άλλων μεμονωμένων ατόμων ή ομάδων.


Ο εκφοβισμός ενός μικρότερου και ασθενέστερου μαθητή, σπρωξίματα, κλωτσιές, ξύλο αποτελούν συνήθεις δυστυχώς συμπεριφορές. Βρισιές, χειρονομίες και απειλές συμπληρώνουν συχνά την εικόνα. Και το αποτέλεσμα; Το θύμα τραυματίζεται και σωματικά και ψυχολογικά με πληγές που θα καθορίσουν την μελλοντική πορεία του στη ζωή. Αλλά και ο θύτης μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τη ζωή σαν ένα παιχνίδι για δυνατούς λύτες, σα μια ζούγκλα που ο πιο ισχυρός δρα ανεξέλεγκτα και ατιμώρητα.

Είναι λοιπόν φανερό ότι η σχολική βία μέσα από τις πολλές της μορφές δρα ύπουλα και δηλητηριάζει τη ζωή και τη λειτουργία της εκπαιδευτικής κοινότητας. Πρέπει άρα να βρεθούν άμεσα λύσεις. Μερικές προτάσεις που μπορούν να φανούν χρήσιμες είναι οι εξής:

  •  Το σχολείο πρέπει να γίνει μια προστατευτική φωλιά που θα αγκαλιάσει όλους τους μαθητές χωρίς να τους ξεχωρίζει σε καλούς και κακούς και γενικά να λειτουργεί σαν μια ομάδα.
  • Έπειτα η αντιμετώπιση του φαινομένου δεν πρέπει να εξαντληθεί σε μέσα καταστολής και τιμωρίας, αλλά να έχει ως στόχο της την πρόληψη. Κι ας μην γελιόμαστε! Μόνο η ανθρωπιστική παιδεία, η πολύπλευρη μόρφωση που κέντρο καθιστά τον άνθρωπο και τις ανάγκες του, μπορεί να καλλιεργήσει ψυχές, να διευρύνει μυαλά και ορίζοντες  και να δείξει το δρόμο για μια κοινωνία καλύτερη!!!
  •   Το πρόβλημα της βίας είναι ευρύτερο, είναι ένα φαινόμενο κοινωνικό που δεν απασχολεί μόνο τις μαθητικές κοινότητες. Και αν δεν επιλυθούν τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα, αυτά της ανεργίας, της αμάθειας,  της αδιαφορίας για τον συνάνθρωπο, του υλιστικού τρόπου ζωής, εξυγίανση δεν πρόκειται να υπάρξει!
  • Τέλος, ας αντισταθούμε όλοι προσωπικά, ο καθένας με τον τρόπο του κι ας μην προσπερνάμε άβουλοι και αδιάφοροι κάθε που βλέπουμε τους κάθε λογής "μάγκες" ... να δρουν!

Ρέιντι Ζενελάι – Α΄1



___________________________________________________________________________

Γραπτός λόγος - προφορικός λόγος ... 
σημειώσατε 2!
Δυό προσεγγίσεις - ερμηνείες
1η 
Στις μέρες μας οι γλωσσολόγοι δίνουν μεγαλύτερη έμφαση στη μελέτη του προφορικού λόγου, σε αντίθεση με τις παλαιότερες εποχές, που ήταν προσκολλημένοι στη μελέτη των γραπτών κειμένων.

Η σύγχρονη γλωσσολογία στρέφεται κυρίως στον προφορικό λόγο, διότι αυτός διακρίνεται από ζωντάνια, αμεσότητα, παραστατικότητα και κυρίως από διαφορετικότητα. Σ΄αυτή τη μορφή του λόγου, γίνεται φανερή η ανομοιομορφία της γλώσσας, η πολυπλοκότητά της και συνεπώς η ομορφιά της  μέσω των ιδιωματισμών και των διαλέκτων. Η προφορά των λέξεων και η ποικιλία των γλωσσικών εκφράσεων που χρησιμοποιούνται σε κάθε περιοχή μιας χώρας, μα και από τον καθένα μας ξεχωριστά, είναι μοναδική και μας υπενθυμίζει συνεχώς πως η γλώσσα είναι ένας ζωντανός οργανισμός, ο οποίος προσαρμόζεται κάθε φορά στα δεδομένα του τόπου, της εποχής, των διαφορετικών περιστάσεων, μα και στα δεδομένα της πολύπλευρης φύσης των  ανθρώπων, και των διαφορετικών τους χαρακτήρων!

Στις παλαιότερες εποχές, οι λόγιοι έστεκαν προσηλωμένοι στο γραπτό λόγο, ο οποίος ήταν, είναι και θα είναι για πάντα πιο ισοπεδωτικός και ομοιόμορφος. Ο προφορικός λόγος λοιπόν είχε παραγκωνιστεί και επισκιαστεί από τον γραπτό και παρέμεινε ανεξερεύνητος για αιώνες. Σε μερικές περιπτώσεις μάλιστα, για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας ή για άλλες αιτίες, και στην Ελλάδα, μα και σε άλλες χώρες, η επίσημη πολιτεία απαγόρευε τη διδασκαλία, αλλά και τη χρήση από τους κατοίκους μιας περιοχής των "ντοπιολαλιών", όπως λέμε αλλιώς.Οι σύγχρονοι γλωσσολόγοι έχουν συνεπώς πλούσιο υλικό στη διάθεσή τους για έρευνα και μελέτη. 

Ανακεφαλαιώνοντας, η γλωσσολογία στις μέρες μας δίνει προτεραιότητα στον προφορικό λόγο, διότι δεν έχει αναλυθεί και μελετηθεί σχεδόν καθόλου στο παρελθόν και κυρίως γιατί από την πολυμορφία και την πολυπλοκότητά του διαφαίνεται η μαγεία ... της γλώσσας!!!

Κατερίνα Καρατσομπανάκη  - Α΄1


2η 
Στις μέρες μας το ενδιαφέρον των γλωσσολόγων έχει επικεντρωθεί στον προφορικό λόγο. Ο τρόπος ζωής των ανθρώπων έχει πλέον αλλάξει και φυσικά καταλυτικός υπήρξε ο ρόλος της τεχνολογίας.

Έτσι για παράδειγμα, σε αντίθεση με τα παλαιότερα χρόνια που οι άνθρωποι έστελναν γράμματα σε μακρινά μέρη του κόσμου, τώρα μέσω του διαδικτύου, του υπολογιστή και της ενσωματωμένης σε αυτόν κάμερας, μπορούν να μιλήσουν με τους αγαπημένους τους σε κάθε γωνιά του πλανήτη! Να μιλήσουν ζωντανά και άμεσα, χρησιμοποιώντας ακόμα και τη γλώσσα του σώματος, χωρίς τις συμβατικότητες του γραπτού λόγου. Ο προφορικός λόγος γίνεται άρα αυτόματα πρωταγωνιστής στη μεταξύ μας επικοινωνία και μπορεί να εκφράσει όχι μόνο τις σκέψεις και τα συναισθήματά μας, αλλά και τον ξεχωριστό χαρακτήρα και την εν γένει παιδεία μας.

Έπειτα, ας δούμε τι γίνεται καθημερινά στην τηλεόραση και κυρίως στο ραδιόφωνο! Πολλοί τηλεφωνούν, στέλνουν emails, βγαίνουν ολοζώντανοι στο γυαλί ή στους δέκτες και καταθέτουν σκέψεις, προτάσεις, την αγανάκτησή τους για όσα συμβαίνουν στην καθημερινή ζωή, σχολιάζουν, κάνουν χιούμορ, υβρίζουν, κριτικάρουν, αφιερώνουν, (...) μα όλοι εκφράζονται προφορικά, τις πιο πολλές φορές απροσχεδίαστα, άμεσα και από καρδιάς!!!

Ας μην σχολιάσουμε εκτενώς τα κείμενα που ανταλλάσσουν οι χρήστες του διαδικτύου στο facebook! Ο λόγος αν και γραπτός έχει όλα ανεξαιρέτως τα χαρακτηριστικά του προφορικού!!! Κανείς δεν σκέπτεται να καλλωπίσει το λόγο του! Να φροντίσει το κείμενό του! Να διορθώσει τα λάθη του! Κι επειδή δεν έχει τον άλλον μπροστά του για να του δείξει παραστατικά την διάθεσή του, διανθίζει το λόγο του όχι όπως παλιά με κοσμητικά επίθετα και ποικίλα σχήματα λόγου, αλλά με φατσούλες!!!    
J  L
Ο προφορικός λόγος κυριαρχεί στις μέρες μας αναμφίβολα. Από την άλλη, όλοι γνωρίζουμε ότι  προηγείται του γραπτού. Όλοι μας πρώτα είπαμε -όντας μικρά παιδιά- "μαμά" και "μπαμπά" και πολύ αργότερα μάθαμε να διαβάζουμε και να γράφουμε!!! 

Ανδρέας Ηλιόπουλος  - Α΄1

___________________________________________________________________________


Μια γιορτή πρωτότυπη

Η φετινή γιορτή της 17ης Νοέμβρη, ήταν διαφορετική από τις άλλες. Ξεχωριστή και πρωτότυπη.



Τις προηγούμενες χρονιές  οι εορταστικές εκδηλώσεις πραγματοποιούνταν στο αμφιθέατρο του σχολείου μας  παρουσία όλων των μαθητών. Φέτος όμως η κάθε τάξη παρακολούθησε τη γιορτή ξεχωριστά. Όλοι είχαν στη διάθεσή τους ένα power point  και ένα βίντεο, στα οποία παρουσιάζονταν τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την εποχή. Προβλήθηκαν φωτογραφίες, ντοκουμέντα, αποσπάσματα από ντοκιμαντέρ, ακούστηκαν σπάνιες ηχογραφήσεις. Διαβάστηκαν συγκλονιστικά κείμενα και ακούστηκαν τραγούδια παλαιότερων μα και σύγχρονων δημιουργών, όπως είναι ο Θεοδωράκης, Ο Χατζηδάκης, μα και οι Active Member. Είδαμε και μάθαμε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Και για πρώτη φορά ήμασταν … όλοι εκεί, σοβαροί και συγκινημένοι.



Το πιο ουσιαστικό κομμάτι της γιορτής μας όμως, ήταν αυτό που ακολούθησε. Μετά τις προβολές έγινε μια εποικοδομητική συζήτηση. Οι συντονιστές της γιορτής είχαν ετοιμάσει μια σειρά ερωτήσεων, τις οποίες απηύθυναν και στους μαθητές, μα και στους καθηγητές που παρακολουθούσαν. Έτσι οι δάσκαλοί μας, μάς μετέφεραν τις αναμνήσεις και τις προσωπικές τους εμπειρίες από «τα χρόνια εκείνα τα σακάτικα» της δικτατορίας και της φοιτητικής εξέγερσης και από την άλλη, εμείς τα παιδιά εκφράσαμε τις σκέψεις μας, ρωτήσαμε, μάθαμε, συνδέσαμε με το σήμερα, προβληματιστήκαμε.



Πράγματι ο εορτασμός αυτός ήταν για μας μια διαφορετική εμπειρία. Κυρίως ξεχωριστή, γιατί δεν μείναμε απλά θεατές, αλλά με το λόγο μας και τις ιδέες μας γίναμε για λίγο …μικροί πρωταγωνιστές. 




Κωνσταντή  Αναστασία -  Α΄2

__________________________________________________________________________

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου